Stacks Image 314850
Stacks Image 314862
Ter gelegenheid van het 29 jarig jubileum van de Casinoreis heb ik deze pagina een klein beetje ge-update , omdat we niet op pad konden in april 2020 hebben we online nog wat gezocht. Het Casino verhaal is eigenlijk prima afgerond met de tweede reis na 7 jaar.

Wel kwamen we een klein mysterie tegen wat op dezelfde plek zich heeft afgespeeld: De schrijver/arts/reiziger Victor Segalen is op 21 mei 1919 onder verdachte omstandigheden dood gevonden bij de waterval die ook in ons verhaal zo'n belangrijke rol speelde. Omdat 1919 en 2020 eigenlijk ook een mooi jubileum is kijken we of we hier nog meer informatie over kunnen vinden….
Stacks Image 314870

Casinoreis

1991-1998

Reis gemaakt samen met Arco Zweistra in 1991, wij waren toen studenten aan de kunstacademie (HKU) in Utrecht. Om geld te verdienen voor een toekomstige busreis langs mythische plekken door Frankrijk en Engeland besloten we om in het Casino van Breda geld te gaan verdienen met roulette. De reis was door onze docent Jan Zeven op de kaart ingetekend en zo konden we dus steeds inzetten op de afstanden. We gebruikte de simpele kansen dus als het een even aantal kilometers was dan zette we volgens ons systeem in op even en bij een oneven nummer op oneven. Als er 7 kilometer op de kaart stond dan zette we direct een fiche op 7.
Het aardige was dat we dus aan de roulette tafel al op reis waren en we met een slim gevouwen kaart konden zien waar we waren. Ons systeem werkte met steeds je verlies weer goedmaken en zo steeds meer verdienen. Nadeel is dat je soms heel veel moet gaan inzetten. Op een bepaald moment was dat het geval. Arco keek op de kaart en zei, het is 22 kilometer dus alles op even! Maar nadat de croupier had geroepen "rien ne va plus" kwamen we er achter dat het eigenlijk 29 kilometer was, oneven dus! We zaten te kijken naar het nog steeds rollende balletje met al ons geld op het verkeerde vakje… en toen viel het balletje dus in de 29! Teleurgesteld gingen we naar huis. We hadden dus niets meer dan een plek op de kaart waar we ons vergist hadden.
Het was een stuk weg tussen Huelgoat en Morlaix in het centrum van Bretagne, langzaamaan werd het ons duidelijk dat er iets met de getallen aan de hand was. Ik was 22 toen, Arco 29, daar zit 7 jaar tussen en jan zeven was toen 51, 22+29) we waren op de 29ste in het casino en de bus zou later op 29 mei langs die plek komen. De regio in Frankrijk was 29 (en de regio ervoor was 22) Het beslissende moment was echter dat ik in een dik frans boek wat ik ooit op liftvakantie van iemand gekregen had de volgende tekst las: Huelgoat Perte d'argent. Door Huelgoat stroomde een riviertje wat zilver/geld heette en via een waterval in de grond verdween. Toen was duidelijk dat we er iets mee moeten doen. We hadden alle gegevens in een kistje gedaan en dit hebben we bij het vertrek van de bus aan Jan Zeven overhandigd zodat hij dat op 29 mei in de waterval kon gooien.
Omdat we op de kaart ook gezien hadden dat de busreis door Houlgate (in Normandië) zou komen, een anagram van Huelgoat en er was een casino, hadden we wel vast een liftbord gemaakt met verwisselbare letters, en nadat de bus vertrokken was gingen we er toch maar achteraan, eerst met de sneltreinbus naar Breda terug naar het casino. Daarna volgde een reis vol met toevalligheden waarbij we ons lieten leiden door de getallen 22-29 en 7 (Kijk voor het gecombineerde reisverslag op site kunstgeografie)

Uiteindelijk kwamen wij op 29 mei bij de waterval aan en we hadden alles klaargemaakt om de groep te ontvangen, we liepen een stukje terug om op een bruggetje ze op te wachten. Geen bus, maar wel Jan Zeven, op de kaart in het dorp was geen waterval aangegeven maar hij koos dat bruggetje om het kistje de rivier in te gooien. Samen zijn we naar de waterval gelopen om het kistje in de waterstroom te werpen (bovenstaande foto) Wij zijn daarna naar beneden gelopen om te kijken over er nog wat weer uit de onder de rotsen doorstromende riviertje boven zou komen. De bus kwam later ook nog langs maar we zagen er slechts een glimp van tussen de bomen en niet iedereen had ons gezien. Zij gingen door naar Morlaix en daarna de boot op richting Engeland.

Uit de rivier kwam niets, de volgende dag gingen wij terug naar Huelgoat en vonden daar het bord met Morlaix 29 kilometer. Daarop stond de datum 29-4-69. 22 jaar geleden toen dus. Ons was duidelijk dat we 7 jaar te vroeg waren en dat we op 29-4-98 pas verder konden.

Elk jaar op 29 april kwamen we samen om te kijken of de plannen nog aangepast moesten worden, en in 1998 hebben we de hele reis opnieuw gemaakt maar nu gewoon zelf met de auto.

Bij de boot naar Engeland was een casino en daar hebben we simpelweg één ronde gespeeld om te kijken of we door mochten. Het was roulette met 10 cijfers, (nog meer kans op de 0 voor de bank) We hadden precies uitgerekend hoeveel geld we in moesten zetten om het reisgeld te verdienen. Ik zette in op de 2 en de 9 (ik was toen 29) en Arco op de 3 en de 6 (Hij was 36) nu wonnen we wel en mochten we overvaren om via Stonehenge de reis af te maken.

1991-1998

(google translate)
Une voyagé avec Arco Zweistra en 1991, lorsque nous étions étudiants à l'Académie d'art (HKU) d'Utrecht. Pour gagner de l'argent pour un futur voyage en bus dans des endroits mythiques à travers la France et l'Angleterre, nous avons décidé de gagner de l'argent au Casino de Breda avec la roulette. Le voyage a été dessiné sur la carte par notre professeur Jan Zeven,( Jean Sept ) donc on pouvait toujours parier sur les distances. Nous avons utilisé les cotes simples, donc s'il s'agissait d'un nombre pair de kilomètres, nous parions selon notre système sur un nombre pair et impair. S'il y avait 7 kilomètres sur la carte, nous avons immédiatement mis un marqueur sur 7.
La bonne chose était que nous voyagions déjà à la table de roulette et nous pouvions voir où nous étions avec une carte intelligemment pliée. Notre système a travaillé pour compenser vos pertes et gagner de plus en plus. L'inconvénient est que vous devez parfois miser beaucoup. À un moment donné, c'était le cas. Arco a regardé la carte et a dit que c'était à 22 kilomètres, donc tout n'est qu'à une minute! Mais après le croupier appelé "rien ne va plus", nous avons découvert qu'il s'agissait en fait de 29 kilomètres, donc bizarre! Nous regardions la balle toujours en mouvement avec tout notre argent dans la mauvaise case… et puis la balle est tombée à 29! Nous sommes rentrés chez nous déçus. Nous n'avions donc rien de plus qu'un endroit sur la carte où nous nous sommes trompés.
La route était longue entre Huelgoat et Morlaix, au centre de la Bretagne, mais il nous est progressivement apparu que quelque chose n'allait pas avec les chiffres. J'avais 22 ans alors, Arco 29, il y a 7 ans et le 7 janvier était 51, 22 + 29) nous étions au casino le 29 et le bus passerait cet endroit plus tard le 29 mai. La région de France était de 29 (et la région avant elle était de 22). Le moment décisif, cependant, a été que j'ai lu le texte suivant dans un livre en français: Huelgoat Perte d'argent. Une rivière appelée argent a traversé Huelgoat et a disparu dans le sol à travers une cascade. Il était alors clair que nous devions faire quelque chose. Nous avions mis toutes les données dans une boîte et nous l'avons remise à Jan Zeven lorsque le bus est parti pour qu'il puisse les jeter dans la cascade le 29 mai.
Puisque nous avions également vu sur la carte que le voyage en bus passerait par Houlgate (en Normandie), une anagramme de Huelgoat et qu'il y avait un casino, nous aurions fait un panneau d'ascenseur avec des lettres interchangeables, et après le départ du bus, nous y sommes allés de toute façon à l'arrière, d'abord avec le bus express pour Breda jusqu'au casino. Cela a été suivi d'un voyage plein de coïncidences dans lequel nous avons été guidés par les numéros 22-29 et 7

Finalement nous sommes arrivés à la cascade le 29 mai et nous avions tout préparé pour recevoir le groupe, nous sommes revenus un peu en arrière pour les attendre sur un pont. Pas de bus, mais Jan Zeven, sur la carte du village, aucune cascade n'était indiquée, mais il a choisi ce pont pour jeter la boîte dans la rivière. Ensemble, nous avons marché jusqu'à la cascade pour jeter la boîte dans le jet d'eau (photo ci-dessus), puis nous sommes descendus pour voir ce qui allait sortir de la rivière coulant sous les rochers. Le bus est également arrivé plus tard, mais nous n'en avons vu qu'un aperçu entre les arbres et tout le monde ne nous avait pas vus. Ils sont allés à Morlaix puis sur le bateau pour l'Angleterre.

Rien ne venait de la rivière, le lendemain nous sommes retournés à Huelgoat et avons trouvé le panneau avec Morlaix à 29 kilomètres. Elle était datée du 29-4-69. Il y a donc 22 ans. Il était clair pour nous que nous avions 7 ans d'avance et que nous ne pouvions continuer que le 29-4-98.

Chaque année, le 29 avril, nous nous réunissions pour voir si les plans devaient encore être ajustés, et en 1998, nous avons refait tout le voyage, mais maintenant seulement en voiture.

Sur le bateau pour l'Angleterre, il y avait un casino et nous avons simplement joué un tour pour voir si nous pouvions continuer. C'était une roulette à 10 chiffres (encore plus susceptible d'être 0 à la banque). Nous avions déterminé exactement combien d'argent nous devions parier pour gagner l'argent du voyage. Je parie sur 2 et 9 (j'avais 29 ans à l'époque) et Arco sur 3 et 6 (il avait 36 ​​ans) maintenant nous avons gagné et nous avons été autorisés à naviguer pour terminer le voyage via Stonehenge.
Hieronder een fragment uit mijn scriptie de machteloze onderzoekers wat gaat over deze reis:


“ Wij zien ook graag verbanden om ons handelen zin te geven. Over dat zoeken naar een
soort verband in een reeks toevallige gebeurtenissen wil ik een verhaal vertellen.
Ik heb het al vaak verteld en mensen die mij kennen hebben er ook wel een keer van
gehoord. Als U het al kent en er eigelijk wel genoeg over gehoord hebt sla dan gerust
een stuk over. Het gaat om een reis die ik samen met een vriend gemaakt heb. Het leuke
is eigenlijk dat we tijdens de reis het verhaal al vertelden aan mensen die we tegen
kwamen. Het lag dan ook steeds sterk aan de persoon aan wie het verteld werd hoe het
verhaal er uit zag. Je kan dus eigenlijk ook niet echt spreken over een verhaal, het
is een eigen leven gaan leiden, iedere deelnemer heeft zo z'n eigen versie, kent zo
z'n eigen fragmenten of is eigenlijk alles al weer vergeten. Ik weet eigenlijk niet
zo goed waar ik zou moeten beginnen. Daarom begin ik in het midden. We zijn net ingestapt
in een auto. Het is in Frankrijk, in Bretagne. We hebben de hele dag gelift en maar
iets van 150 kilometer afgelegd. Het is voor ons een bijzondere lift omdat het de eerste
auto is uit de streek waar we naar op weg zijn. Op het nummerbord prijkt nummer 29,
het regionummer van Finistére. We stappen in in regio 22. Met m'n gebrekkig frans probeer
ik aan de vrouw die ons meegenomen heeft te vragen of ze ook weet waar de grens is
tussen deze twee regio's. Ik besef dat het een beetje rare vraag is, ze weet het niet.

Als een soort verantwoording van deze vraag begin ik te vertellen. We zijn twee studenten
aan de kunstakademie en we reizen achter een bus aan die allerlei mytische plekken
bezoekt in Bretagne. Het is een reis in een reeks reizen door Europa. Op een eerdere
reis zijn we meegeweest en hebben Keltische plekken bezocht. Nu wilden we weer mee maar
de reis was te duur. Daarom hadden we een systeem bedacht om in het casino ons geld
te vermeerderen. Omdat we zelf ook wel wisten dat het niet geheel feilloos was hadden
we bedacht dat we de gegevens van de toekomstige reis, de route die de bus nu aan het
rijden is, in het casino zouden gebruiken. Ons systeem werkte op de simpele kansen, even
of oneven, het aantal kilometers op de kaart bepaalde zo waar we ons geld op in moesten
zetten. En we speelden ook nog op de 7; de achteraam van de docent die de reis orga-
niseerde. We hoopten met wat hulp van de Kelten zo ons reisgeld binnen te halen. Het
spelen ging goed en we stonden op een paar honderd gulden winst maar toen werden we
door ons systeem gedwongen bijna al ons geld in te zetten. Hij (Op de achterbank) zei
me alles op 22, dus even. Tijdens dat de bal van het roulette rolde en we niet meer
in mochten zetten, kwamen we er achter dat we fout ingezet hadden, de juiste afstand
was namelijk 29 kilometer dus moest eigenlijk alles op oneven.(We worden ingehaald
door een vrachtwagen.) De bal viel in vakje 29, we waren alles kwijt. Toen hadden we
dus niets meer dan de plek op de kaart waar we ons vergist hadden. Die plek op de kaart
was Huelgoat, kent U die plaats? "Nee ik kom uit de buurt van Quimper, meer aan de
kust." Door Huelgoat schijnt een riviertje te stromen dat de 'Argent' heet. (In het
frans werkt dat wat beter omdat ik al eerder het woord argent, is geld,gebruikte.)
Er is daar bovendien een plek waar het riviertje in de grond verdwijnt, Perte de l'argent.
Morgen is het de 29ste, het is dan precies een maand geleden dat we in het casino waren
en morgen komt ook de bus langs de Perte de l'Argent. We hebben een doosje gemaakt
waar we alles ingestopt hebben, dat moet morgen in de rivier gegooid worden.
Ik weet niet precies wat nou maakte dat het verhaal er redelijk uit kwam, ik had in
ieder geval het idee dat deze vrouw redelijk begreep waar we het over hadden. Dat is
iets in de sfeer van dat moment. Het is moeilijk om dat in zo'n getypte tekst weer
te geven. Wanneer iemand lacht, of even niet op de weg let. Dat zij ook een belangrijke
rol in ons verhaal speelde omdat zij ons een heel stuk in de goede richting bracht,
dat ze een mooi nummerbord had. Het lijken dingen die vreemd over moeten komen, het
klonk echter uitermate vanzelfsprekend. Ze zegt dat ze hier linksaf moet en dat Huelgoat
rechtdoor is. We stappen uit, maken een foto van het nummerbord en gaan langs de kant
van de weg zitten wachten op de volgende auto. “
00:00
00:00
00:00
00:00